1915 kadar en az 65.850 Ermeni’nin yaşadığı Diyarbakır’da, Ermeniler sadece merkezde değil ilçelerde de yaşıyordu. Ermenilerin yoğun olarak yaşadığı ilçelerden biri de Lice’ydi. Lice’nin, 1914’te 24 kilise ve bir manastırın bulunduğu 33 köyünde, 5.980 Ermeni yaşıyordu. Merkezde ise 2.650 Ermeni iskan ediyordu.

Lice’de yaşayan Ermenilerin büyük kısmı zanaatkardı. Terzilik, kuyumculuk, fırıncılık, demircilik Ermeniler’in başlıca işleriydi. Hem üretiyor hem usta yetiştiriyorlardı. 1915’ten sonra Ermeniler buraları terk etmeye mecbur kalsa da meslekleri hala onları adırıyor. Lice’nin tek demirci ustası Aziz Sapan da Ermeniler’in yetiştirdiği ustalardan biri.

50 yılı aşkın süredir demirci ustası olan 70 yaşındaki Aziz Sapan, küçük dükkanında tarım aletleri üretiyor. Mesleğini Ermeni ustaların yanında öğrenen Sapan, “Ben hepsinin yanında çalıştım, ben Peno ustanın yanında çalıştım, Fahri’nin yanında çalıştım, Mardo ailesinin yanında çalıştım, Dikro ustanın yanında çalıştım. Biz ortaklaşa çalıştık, epey devam etti. Burası Ermeniler’in memleketiydi. Buraya ilk gelenler onlardı. Buralar Ermeniler’in toprağıydı. Bu araziler Ermeniler’indi, arkadaki dağlar Ermeniler’indi. Buradan ötede Sarnıs diye bir köy var, orada Ermeniler vardı, Yaprak köyünde Dibek’te Ermeniler vardı” dedi.

Lice’den göç etmiş Ermeniler’le hala görüştüğünü ifade eden Sapan, “Aramız çok iyiydi, hakkımıza ve işlerine sadıktılar. Ödemelerine sadıktılar. Bir tek ben değilim birçok Kürt yanlarında çalışıyordu. Bu çalıştı, arkadaşı, ağabeyi çalıştı. O dönem çalışanların hepsi öldü, kimse kalmadı. O Ermenilerden de kimse kalmadı. Onlar da öldü. Sadece iki kardeş kaldı. Hollanda’da yaşıyorlar. Ara sıra buraya gelip gidiyor, bize misafir oluyorlar. Üç dört kardeşdiler, Manase vardı, Mesair vardı, amcaları Hüsnü, amcaları Yusuf vardı, diğer amcaları Kamil vardı. Bunlar dönmedi. Müslüman olmuş sonra tekrar dinlerine dönmüşlerdi. Şimdi iki kardeş kaldı Ares ve Ayo. Dikro ailesinden kimse kalmadı. Bir küçük kardeşleri kaldı onu da ben tanımıyorum” diye konuştu.