Dısisleri Bakanı sayın Abdullah Gul Oslo da acılacak Soykırım Muzesi nde Ermenilere bolum ayrılmasın diye Norvec i uyaradursun Avrupa nın ilk Ermeni Soykırım Muzesi Fransa da acıldı bile... Valence kentinde acılan muze 1.5 milyon avroya mal oldu maliyetin yarısı yerel yonetim yarısı devlet tarafından karsılandı ziyaretcilere 10 Haziran dan beri hizmet veriyor. Ermeni Soykırım Muze projesi Valence kenti eski belediye baskanı ve halen iktidardaki Halkcı Birlik Partisi UMP li Patrick Labaume zamanında baslatıldı halefi Lena Balsan tarafından bitirildi. Muzede Talat Pasa nın 28 subat 1915 tarihli ve soykırımı baslattıgı iddia edilen meshur telgrafı Osmanlı İmparatorlugu ndan Fransa ya gocen Ermenilerin uzerinde geri donemez damgası basılı pasaportları 1.5 milyon Ermeni nin oldurulduğune kanıt sayılan tarihsel belgeler sergileniyor. Ve butun bunlar tarihci etnolog antropolog ve soykırım uzmanlarının ortak calısma urunu olarak sunuluyor. Ancak muzenin bas yapıtı gun boyu durmadan gosterilen bir film. Jean Michel Venneman ın Yaralı Hatıralar adını tasıyan belgesel soykırımdan kurtulan halen 103 yasındaki Der Masubyan la yapılan bir roportaj. Masubyan bu roportajda simsiyah saclarıyla guzeller guzeli annesinin gozleri onunde tecavuz edildikten sonra yine gozleri onunde nasıl bıcakla boğazlandığını anlatıyor. Belgeselde yaslı adam konusurken katliamlar sırasında cekildiği one surulen eski fotoğraflar ve amator filmler de yer alıyor. Bu fotoğraf ve filmler Avrupa daki arsivlerden alınmıs ve Valence a yerlesik Ermenilerden toplanmıs. Ben bu belgeseli ARTE televizyonunda izlemistim. Oldukca etkileyici ve Der Masubyan roportajının da inandırıcı olduğunu soyleyebilirim. Zaten Turkiye de aklı basında kimse Ermenilerin kıtır kıtır kesildiğini inkâr etmiyor. Yalnızca onlar da bize yaptı yani karsılıklı kesistik ama soykırım değildi savas zamanıydı mesru mudafaa kapsamında ele alınması gereken bir konudur ama tabii tehcir sırasında kontroldan cıkan muessif hadiseler cereyan etmistir... Deniyor. Bendeniz tehcir isinin gercekten cığrından cıktığına devasa bir Ermeni katliamı yapıldığına Osmanlı devletlilerinin bu katliama bilerek goz yumduğuna inananlardanım. Ancak soykırım tanımına katılmıyorum. Cunku soykırım mıydı değil miydi teshisinin oneminden cok soykırım kabulunun Turkiye nin basına ne buyuk bir bela acacağı ustunde duruyorum. Boyle bir tanımanın pesine takılacak sınırsız tazminat taleplerini dusunerek devletin soykırım kavramını reddetmesini haklı buluyorum. Ermeniler buyuk bir trajedi yasadılar. Turkiye yi ve milliyetci Turkleri her ne kadar kuplere bindirse de bu trajediyi unutmamak tanınması uğrunda uluslararası lobilerle orgutlenmek siyasal baskı calısmaları yapmak onların toplumsal bellek saygısı hanesine yazılır. Anıt da dikerler muze de acarlar demek ki inandırmıslar davalarına Turkiye nin isine gelsin gelmesin yansız dusunduğunuzde aferin demek gerek basarıyorlar. Ancak Turkler belki aynı oranda değil ama Ermeni mezaliminden cektiklerini uğradıkları katliamları niye yalnızca ulusal medyalarda belgeleyebiliyor nicin yurtdısında anlatamıyorlar? Neden Ermenilerin cilesine kulak verenler Turkiye nin acılı gecmisine tıkıyor kulaklarını kapıyor gozlerini? Oncelikli acıklama bu kanlı hesaplasma tarihinden Turklerin galip Ermenilerin mağlup cıkmıs olmaları. Yenene değil yenilene acınır. Uluslararası kamuoyu tarihteki her trajedide yenilenin ağıtına hassastır doğru. Ama Turkiye nin madem soykırım tanımını kabul etmiyor Ermeni anıt ve muzelerini protesto etmekten gayrı yapacağı baska bir sey yok mudur gercekten? Uluslararası bir tartısma platformu olusturmayı bırakın yurticinde kendi gorusune yandas ve karsıt olanları bile bir araya getirip konusturamadığına gore simdilik yok galiba. Ama iste Abdullah Gul Norvec e laf anlatmaya calısırken Fransa nın Valence kentinde acılıveriyor bir muze. Diyeceksiniz ki Valence daki Ermeni Soykırım Muzesi 450 metreka- reden ibaret. Oslo daki muzede Ermeni soykırımına 450 metrekare ayrılacağını mı sanıyorsunuz?